KIND MIJN KIND, KIND MEIN KIND, CHILD MY CHILD.

Zondag bezocht ik deze aangrijpende kunstmanifestatie in de Tapijnkazerne Maastricht.  
Na jarenlang onderzoek en samenwerking componeerden de fotograaf Theo Derksen, de beeldend kunstenaar Jos Wigman en de musicus Ernst Jansz deze fantastische project/kunstmanifestatie met curator Willem Jansen. 

Fotobeelden op 1 bij 1 meter dibound met alleszeggende gezichtsuitdrukkingen van slachtoffers gecombineerd met de op 1 bij 1 meter geschilderde panelen met gezichtsuitdrukkingen van beulen, omlijst met de treffende muziek van Ernst Jansz. 
Ontroerende manifestatie over dader en slachtoffers, kinderen van ouders en mogelijk weer ouders van een kind!
Ik ben diep onder de indruk. En wat een fantastische locatie en opzet. 
Must have seen nog tot 28 mei in de Tapijnkazerne Maastricht!
Bezoek voor meer info de site; www.theoderksen.com/kindmijnkind

WAT ALS WATER VEILIGER LIJKT DAN LAND……..
Deze waterfoto met mijn tekst plaatste ik op fb nadat de zoveelste negatieve en hatelijke opmerking over vluchtelingen mij trof sept. j.l.
Nog nooit kwam het besef van oorlog voor mij zó dichtbij als op de dag van 16 september jl toen ik o.a. met diverse leden van mijn adhocgroep, de Burgemeester en Wethouders van Weert, plus de landelijke pers, geconfronteerd werd met de in vele bussen aankomende vluchtelingen uit Syrië in de van Horne kazerne in Weert!
Uitgeputte, angstige vrouwen, mannen en kinderen, huilend en schreeuwend! Kleren verscheurd en schoenen versleten door hun zware kilometers vluchttochten, enkelen op blote voeten, allen met plastic tassen, koffers en rugzakken. 
Alleszeggende ogen keken ons aan of keken weg….er waren geen woorden nodig om je in te voelen. Uit schaamte heb ik mijn hoofd gebogen omdat ik werd overmand door het beklemmende gevoel dat ik “aapjes kwam kijken!” 
Wat was het frustrerend om middenin de groep zoemende camera’s van alle toegesnelde pers over het terrein te lopen en zeker omdat ze de camera’s gewoon lieten lopen, al had de Burgemeester verzocht om dat uit respect niet te doen!
Alléén buiten de kazerne heb ik met toestemming van de moeder haar en haar kinderen – o.a. het jongetje op deze foto – gefotografeerd. Binnen de kazerne fotografeerde ik de was die over het raam hing te drogen!

Die avond kwam ik thuis, smeerde mijn boterham en toen ik achter mijn pc zat en alles nog eens goed overpeinsde, besefte ik maar al te goed dat ík het zo goed heb; dat ik geen barak hoef te delen met vreemden, dat ik mijn privacy heb, me niet hoef te melden en in wezen kan doen en laten wat ik wil. ik werd opeens overmand door intens verdriet……!

Wat waren en zijn de vluchtelingen blij om eindelijk op een veilige plek te zijn. Inmiddels heb ik ook vriendschap met diverse Syriërs, we organiseren gezamenlijke etentjes en activiteiten buiten de kazerne. Tijdens ons samenzijn komen de trauma verhalen. Het delen brengt ons dichter bij elkaar en er ontstaan ook geweldige initiatieven. 

Sinds de opening van de Koalaschool in de kazerne afgelopen januari, geef ik als vrijwilligster creatieve lessen aan de vluchtelingenkinderen van groep 7 en 8. De kinderen zijn erg leergierig en enthousiast. 
Diep respect heb ik voor deze dappere mensen die álles achter hebben gelaten, maar ook diep respect voor iedereen die betrokken is en de vluchtelingen en hun kinderen hier in Nederland een veilig “zijn” bieden!

“Tijd en Ruimte” is de titel van de overzichtstentoonstelling van kunstschilder Marcel van Hoef in de ECI Cultuurfabriek te Roermond. 
Voor deze tentoonstelling is de eerste etage van de Cultuurfabriek ingericht met een overzicht van 30 van Marcel’s werken, een fantastisch overzicht van 25 jaar ontwikkeling.

Beginnend met een eigeel als basis van zijn tempera – vermengd met pure pigmenten en olie of water – bouwt Marcel laag voor laag zijn zonovergoten werken op. Als ik voor zijn schilderijen sta, krijg ik het gevoel dat ik er als kijker zó in weg kan lopen…….

Dominique Vleeshouwers percussionist en art director speelde afgelopen zaterdag Marcel van Hoef, tijdens het concert “vertaalde” hij diverse werken van Marcel . “Tijd en Ruimte” gingen in deze ontmoeting op een zeer bijzondere wijze in elkaar op. Hij gebruikte daarbij op een gegeven moment ook 2 van Marcel’s penselen.

Donderdag 3 september

Het gonst om mijn oren, discussies, vooral politiek, nieuwsgeving, allemaal voors en tegens over de verwachte komst van vluchtelingen naar Nederland. Steeds meer vreselijke beelden komen voorbij. Een affiche van Loesje over een groot – voor 98% van het jaar – leegstaand gebouw in Strassbourg doet bij mij de deur dicht. 
Ik zeg het verkeerd, het doet “de hulpdeur” open, want ik plaats een kreet op social media over grote leegstaande gebouwen in Weert en neem contact op met een paar mensen die naar mijn idee de neuzen dezelfde kant op hebben staan. Ik plaats een noodkreet i.v.m. de opvang van een te verwachten stroom vluchtelingen. Binnen 10 minuten gaat mijn mobile en reageert de eerste, het is hoog tijd voor actie en al gauw zitten we samen aan tafel en richten met z’n vijven een adhoc-groep op. 
Ondertussen reageren fb bezoekers op onze berichten en bieden al hulp aan.
Wat kunnen en gaan we doen, we overleggen en vervolgens wordt er heen en weer gebeld en gemaild met Vluchtelingenwerk en COA. 
En wat gaan we doen als de Gemeente Weert nee zegt tegen opvang….!?
Na overleg besluiten we unaniem om niet naar buiten te komen in de pers totdat de Gemeenteraad heeft beslist wat er precies gaat gebeuren. De Gemeente belegt een spoedvergadering en vanaf dat moment gaat de welkom bal pas écht rollen!

Zaterdag 12 september. We zijn wat dagen verder. Staatssecretaris Dijkhoff komt naar Weert en oefent druk uit om nog meer vluchtelingen te kunnen plaatsen en ook per direct! Maar Burgemeester en wethouders blijven unaniem bij hun standpunt; 1.000 vluchtelingen zijn welkom, maar pas na een op maandag geplande infoavond voor de burgers en na de raadsvergadering van dinsdag. De kazerne wordt ingericht, de eerste bedden zijn geplaatst.

Dinsdag 15 september; al tijdens de raadsvergadering vertrekken bussen met vluchtelingen vanuit Ter Apel naar Weert. Mensen van het COA worden in allerijl opgeroepen en vangen die nacht en de volgende dag 1.000 vluchtelingen op in een inmiddels gereed gebracht Kazernedorp. Leden van onze adhoc-groep geven zich via de site op om hulp te bieden en onze ideeën daaromtrent worden schriftelijk voorgelegd, het is afwachten…!

Woensdag 16 september 
Een warm welkom op de spandoeken die 2 jongeren gemaakt hebben hangen bij de ingang. Als ik aankom bij de van Horne Kazerne in Weert ontmoet ik een klein mannetje in een grijs jasje dat voor zich uit staat te staren. Zijn 2 broertjes staan met zijn moeder – die ook nog een baby in haar armen draagt – bij de poort, ze dragen 2 volle zakken boodschappen van de nabij gelegen supermarkt. 
En verderop de eerste tekenen van bewoning van de van Horne kazerne in Weert. We schrijven ons een voor een in en even later worden Burgemeester, wethouders, enkele vrijwilligers, waaronder onze adhoc-groep en de pers geïnformeerd en vervolgens rondgeleid. Ondertussen arriveert er weer een bus uit Ter Apel. De hele nacht zijn er bussen aangekomen en waren de opgeroepen eerste hulpverleners nogal verrast door de snelle gang van zaken. Volgens een buurtbewoonster – die met haar kleinkind in de kinderwagen even wat knuffelbeestjes kwam uitdelen – had ze daardoor en ook door het gehuil van babys’ en kinderen niet kunnen slapen! Even later troffen we de passagiers in een eerste opvangruimte waar de burgemeester een welkomstwoord sprak dat vertaald werd. Ze maakten vooral een vermoeide indruk, het waren veelal gezinnen met kleine kinderen en jonge mensen die zaten te wachten op waar ze naar toe gebracht zouden worden met hun koffers e.d. Een vader droeg een box voor zijn zoontje.
Daarstraks kwam ik thuis, smeerde mijn boterham en toen ik achter mijn pc ging zitten en alles nog eens goed overpeinsde, besefte ik maar al te goed dat wij het zo goed hebben hier in Nederland.
Wat ben ik trots op ONS WEERT, geweldig dat Weert 1.000 asielzoekers een gezamenlijke opvang heeft gegeven, dat dat nu realiteit is. Op naar een volgende stap, hulp bieden waar nodig. Er zijn nog veel vrijwilligers nodig, daarvoor kun je je aanmelden via de site www.weert@coa.nl of www@coa.nl

Donderdag 17 september
Vrijwilligers helpen bij de tot standkoming van een Welkom Winkel van het Rode Kruis en bij het uitdelen van de maaltijden. Ook daar is nog veel hulp nodig!
Je kunt je aanmelden bij dhr.A.vd Lee mobile 06-54358686 of via de mail apvdlee@xs4all.nl

Maandag 5 oktober Met leden van onze adhocgroep  heb ik een afspraak geregeld met Liesbeth Vogelaar – directrice – en Mieke Driessens van de Biep in Weert  mbt een idee voor de Vluchtelingen, daarna volgt er een update!

Sail, wat is het toch een fantastisch evenement, al die boten en nationaliteiten, een geweldig vredelievend en indrukwekkend evenement.

En wat een crew; met een geweldige stuurbare captain annex DJ Yuri, een uit Spanje en een uit Italië ingevlogen matroos, captains wife Anouk en diverse wisselende lichtmatrozen voor de catering en het vermaak, waren het 2 vreselijk gezellige dagen op het IJ en in de grachten van Amsterdam. Prettige bijkomstigheid is dat ik weer eens heerlijk uitgewaaid ben, zeker nu mijn jaarlijkse Waddenzee-zeiltocht gecanceld is! 

Op naar het Haagse om de verlengde fototentoonstelling van Anton Corbijn te bezoeken in het Fotomuseum. Must have seen voor mij! En ….met een “fish eye” op pad. Diverse prachtige foto’s van wereldberoemde popartiesten gezien en gefotografeerd, samen met hun muziek was het een heerlijk swingend geheel! Ff een wandje dat bol staat van foto’s van de Stones…….imagine…!